Szkolenie w ramach kwalifikacji wstępnej prowadzone w formie kursu kwalifikacyjnego obejmuje zajęcia teoretyczne i praktyczne realizowane w blokach programowych, w zakresie części podstawowej – dla prawa jazdy wszystkich kategorii (195 godzin teorii) oraz części specjalistycznej – dla prawa jazdy kategorii: C, C + E, C1 i C1 + E lub D, D + E, D1 i D1 + E (65 godzin teorii), 16 godzin w ruchu drogowym oraz 4 godziny zajęć praktycznych z jazdy w warunkach specjalnych. Część specjalistyczną kursu kwalifikacyjnego przeprowadza się wyłącznie po zakończeniu jego części podstawowej. Program szkolenia zawarto w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z 1 kwietnia 2010 r. w sprawie szkolenia kierowców wykonujących przewóz drogowy.


Egzamin / Kwalifikacja wstępna

Kwalifikacja wstępna kończy się obowiązkowym testem. Test składa się z 20 pytań, których tematyka realizowana jest w trakcie części podstawowej, oraz 10 pytań z tematów realizowanych w części specjalistycznej danej kategorii prawa jazdy. Pytania testowe posiadają odpowiedzi zamknięte, jednokrotnego wyboru – tylko jedna odpowiedź jest prawidłowa. Zaliczenie testu następuje po udzieleniu minimum 16 poprawnych odpowiedzi z części podstawowej oraz 5 poprawnych odpowiedzi z części specjalistycznej.

Czas trwania testu kwalifikacyjnego wynosi 45 minut. Osobie szkolonej, która uzyska pozytywny wynik testu, w terminie 7 dni od dnia przeprowadzenia testu, wydaje się świadectwo kwalifikacji zawodowej. Osoba szkolona, która uzyska negatywny wynik testu kwalifikacyjnego, może przystępować do kolejnych testów kwalifikacyjnych organizowanych w tym samym ośrodku szkolenia, w którym ukończyła szkolenie w zakresie kwalifikacji wstępnej lub kwalifikacji wstępnej uzupełniającej.


Podstawy prawne

Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 1 kwietnia 2010 roku w sprawie szkolenia kierowców wykonujących przewóz drogowy (w tym szczegółowy program zajęć).

Ustawa z dnia 6 września 2001 roku o transporcie drogowym (DzU 125 poz. 874 z 2007 r.) reguluje całokształt problematyki związanej z formalnymi możliwościami wykonywania działalności transportowej osób i rzeczy.

Ustawa z dnia 20 czerwca 1997 roku Prawo o ruchu drogowym (DzU 108 poz. 908 z 2005 r. z późn. zm.) określa, wraz z rozporządzeniami wykonawczymi, techniczne aspekty wykonywania transportu określonymi pojazdami oraz wymagania w stosunku do kierowców.

Dyrektywa 2003/59/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 lipca 2003 r. w sprawie wstępnej kwalifikacji i okresowego szkolenia kierowców niektórych pojazdów drogowych do przewozu rzeczy lub osób, zmieniające rozporządzenie Rady (EWG) nr 3820/85 oraz dyrektywę Rady 91/439/EWG i uchylającą dyrektywę Rady 76/914/EWG ([dop. aut.] została zaimplementowana do prawa polskiego).